“hocam kimse ne hissettiğimi bilmesin diye sahte hesaptan yazıyorum. çocukluk cehennemdir diyorsunuz. çok güzel bir çocukluk geçirdim hafızamı olumsuz etkileyecek anı dahi hatırlamıyorum çok seven çok özgür bırakan anne ve babam oldu. ve ben anne oldum 30 unda. çok erken de değildi ya da erken mi anne olunmalıydı, kariyer sosyal hayat seyahat özgürlük ne demek bilmeden mi anne olunmalıydı bilmiyorum. cehennem varsa o da annelikte. hele ki yedek ebeveyn ile anne babalık görevi üstleniyorsanız bir de yurt dışındaysanız. çocuğumu hem seviyorum hem de yok olsun istiyorum. bilmiyorum makarnasını bile kendim irmik ve yumurta ile yapıyorum bahçede sebze yetiştiriyorum. gıda boyaları ile boya yapmasını sağlıyorum deterjan kullanmıyorum odasında emf sinyal engelleyici bile var. ama ben bunları sorumluluk olarak görürken kendim tükendim. 27 aydır 1 saat bile olsa ayrı kalamadım. markete onsuz gitmek nasıl olurdu bilmiyorum. 10 dakikadan fazla hiç duş alamadım. annelik dünyadaki cehennem oldu benim için. bir çok kişi belki allah böylesine çocuk veriyor diyecek bu yazıyı okurken ama ben bir çok kadının da kendine itiraf edemediğini biliyorum. hani hayatı geri sarsak 7/24 çalışır kitap okur seyahat eder kedi severdim. çocuk neden yapayım ki ömrümün sonuna kadar daha da zorlayıcılığı artarak gümbür gümbür gelen zulüm.”